Σε αυτή την υπόθεση της «αξιοποίησης» ή «εκποίησης», ώς το 2015, κρατικών περιουσιακών στοιχείων αξίας 50 δισ. εκατομμυρίων ευρώ, για να μειωθεί το χρέος της χώρας, υπάρχουν οι εντυπώσεις, υπάρχει και η ουσία. Εχουν ειπωθεί πολλά και έχουν γραφεί άλλα τόσα για το «σοκ» που προκάλεσαν οι δηλώσεις των εκπροσώπων της τρόικας, για το αν και πώς θα
έπρεπε να συμπεριφερθούν, για το πλαίσιο των αρμοδιοτήτων τους, για τα αντανακλαστικά της κυβέρνησης και ειδικά του υπουργού Οικονομικών Γ. Παπακωνσταντίνου και όλα τα συναφή που σχετίζονται κυρίως με τις εντυπώσεις. Πολύ λιγότερα ειπώθηκαν και γράφτηκαν για την ουσιαστική πλευρά του θέματος που είναι το χρέος, η μείωσή του και η προσέλκυση ξένων κεφαλαίων για να βοηθηθεί, μεταξύ άλλων, η ανάπτυξη.
Το τεράστιο δημόσιο χρέος λοιπόν είναι εκείνο που μας έφερε στη σημερινή κατάσταση και όλοι γνωρίζουν ότι αν δεν τιθασευτεί δεν θα υπάρξει σωτηρία. Φτάνει ήδη τα 360 δισεκατομμύρια ευρώ ή 150% του ΑΕΠ και η πραγματικότητα λέει ότι αφενός η εξυπηρέτησή του γίνεται όλο και πιο δύσκολη και αφετέρου μειώνονται οι πιθανότητες δανεισμού της χώρας από τις αγορές, κάποια στιγμή στο προβλεπτό μέλλον.
Η επιμήκυνση του χρόνου αποπληρωμής του δανείου των 110 δισεκατομμυρίων από τον μηχανισμό στήριξης και η μείωση του επιτοκίου δεν κρίνονται αρκετά για τη δημιουργία ελπιδοφόρων προοπτικών.
Στο συμπέρασμα αυτό έφτασε η έκθεση που έκανε και ανακοίνωσε πρόσφατα το Ινστιτούτο Bruegel, που θεωρείται η πιο σοβαρή «δεξαμενή σκέψης» στην Ευρωπαϊκή Ενωση, χρηματοδοτείται από τη Γερμανία και τη Γαλλία και έχει έδρα τις Βρυξέλλες. Σύμφωνα με τη συγκεκριμένη έκθεση διαπιστώνεται ότι τα μέτρα που έχουν ληφθεί ώς τώρα από την Ευρωζώνη, την ΕΚΤ και τις χώρες που κινδυνεύουν να χρεοκοπήσουν δεν είναι αρκετά για να αποκαταστήσουν το κλίμα εμπιστοσύνης στις αγορές. Ειδικά για την Ελλάδα αναφέρει ότι για να γίνει η χώρα «δημοσιονομικά φερέγγυα» απαιτούνται πράγματα και θαύματα.
Για παράδειγμα, για να μειωθεί το δημόσιο χρέος στο 60% του ΑΕΠ σε είκοσι χρόνια, θα πρέπει να έχει πρωτογενές πλεόνασμα ύψους 8,4% του ΑΕΠ από το 2014 ώς το 2034! Εφόσον η επιμήκυνση της αποπληρωμής του δανείου από τον μηχανισμό στήριξης ορισθεί στα 30 χρόνια και το επιτόκιο πέσει στο 3,5%, για να φτάσουμε στο ίδιο αποτέλεσμα στο ίδιο χρονικό διάστημα, το πρωτογενές πλεόνασμα θα πρέπει να διατηρείται στο 6%! Καμία χώρα του ΟΟΣΑ, πλην της Νορβηγίας λόγω πετρελαίου, δεν έχει καταφέρει κάτι τέτοιο…
Οι πληροφορίες αναφέρουν ότι στις Βρυξέλλες, στο Βερολίνο, στο Παρίσι, στην ΕΚΤ και στο ΔΝΤ πήραν πολύ σοβαρά τα συγκεκριμένα στοιχεία. Συνεχίζουν να μην θεωρούν το «κούρεμα» του χρέους την ενδεδειγμένη λύση, γιατί θα πληγούν καίρια από αυτό οι ελληνικές τράπεζες και τα ελληνικά ασφαλιστικά ταμεία που έχουν μεγάλο όγκο κρατικών ομολόγων και κατέληξαν στην άποψη ότι η Ελλάδα θα πρέπει να εκποιήσει ό,τι μπορεί να εκποιηθεί και να αξιοποιήσει ό,τι μπορεί να αξιοποιηθεί από τα κρατικά περιουσιακά στοιχεία. Ετσι φτάσαμε ξαφνικά στα 50 δισ. από 7 δισ. που είχαν προγραμματισθεί ώς το 2013 προηγουμένως.
Υπάρχει όμως και ένας ακόμη λόγος για τον οποίον αναφέρθηκαν τα 50 δισ. από τους ανθρώπους της τρόικας με την αναμφίβολη συναίνεση της κυβέρνησης (υπενθυμίζεται ότι η Ν.Δ. το είχε προτείνει). Θεωρήθηκε αναγκαίο να σταλεί ένα μήνυμα τόσο προς τις αγορές, όσο και προς το εσωτερικό της Γερμανίας, πως η Ελλάδα κάνει ό,τι μπορεί για να αποκτήσει δημοσιονομική φερεγγυότητα, μειώνοντας το χρέος της. Είναι γνωστό ότι διά νόμου, τα έσοδα από τις αποκρατικοποιήσεις, τις ιδιωτικοποιήσεις και τις αξιοποιήσεις (όποιον όρο και να επιλέξουμε), πηγαίνουν υποχρεωτικά στη μείωση του χρέους και όχι στην κάλυψη του ελλείμματος. Ετσι υποτίθεται ότι θα διευκολυνθεί και η γερμανική κυβέρνηση να αποδεχθεί γενναία επιμήκυνση της αποπληρωμής και σημαντική μείωση του επιτοκίου.
Εύλογος βέβαια είναι ο σκεπτικισμός κατά πόσον είναι εφικτή μια τέτοιας κλίμακας εκποίηση - αξιοποίηση κρατικής περιουσίας, μεσούσης της κρίσης και σε τόσο μικρό χρονικό διάστημα. Με αυτή την έννοια, το ποσό των 50 δισ. μόνο σαν θεωρητικός στόχος μπορεί να εκληφθεί, γιατί η διαθέσιμη προς εκμετάλλευση κρατική περιουσία είναι μικρότερης αξίας. Ακόμη περισσότερο, ποιος θα τολμήσει να βάλει την υπογραφή του σε τέτοιες συμβάσεις, με δεδομένο το διάχυτο κλίμα της καχυποψίας που επικρατεί; Πολύ δύσκολα όλα αυτά. Από την άλλη πλευρά, πώς νομίζουν όλοι εκείνοι που (σωστά) ζητούν την ανάπτυξη ότι θα την πετύχουμε, αν δεν προσελκύσουμε επενδυτές, ακόμη και για να αγοράσουν κρατική γη; Στο κάτω κάτω της γραφής δεν μπορούν ποτέ να πάρουν τη γη από την ελληνική επικράτεια και να την πάνε αλλού…
Πηγή Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Ο Διαχειριστής δεν υποχρεούται σε απαντήσεις επί των σχολίων. Οι απαντήσεις σε ερωτήματα δίδονται έναντι αμοιβής, όπως αναφέρεται σχετικά στο πάνω μέρος του ιστολογίου στο κουτάκι με το τίτλο ΡΩΤΗΣΤΕ ΜΑΣ.
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.