Τίτος Πατρίκιος-Αντιδικίες(Ποιήματα 1981)

Τελευταίο Φως

Πώς θα φύγεις μέσα στην τρελαμένη νύχτα;
Ένα χέρι σφίγγει σα λεπίδα το τελευταίο φως.
Πώς  θ’ αντικρίσεις το χειμώνα
με λίγες μέρες περσινού καλοκαιριού;
Υπάρχει ένα νεκρός σ’ όλο το μάκρος των ματιών
υπάρχει ένας νεκρός αβόλευτος στα ρούχα σου.
Πρωί -πρωί οι οδοκαθαριστές βουλώνουν με κουρέλια
τις τρύπες που ανοίξαν τα φιλιά.

Kahlil Gibran - Για τα παιδιά

(Aπόσπασμα ἀπὸ τὸ «Ὁ Προφήτης»)

Και μια γυναίκα που βαστούσε ένα μωρό στην
αγκαλιά της είπε: Μίλησε μας για τα παιδιά.
Και είπε αυτός (ο προφήτης):

Τα παιδιά δεν είναι δικά σας παιδιά.

Είναι οι γιοι και οι κόρες
 της λαχτάρας της ζωής
για τον εαυτό της.

Kahlil Gibran - Για το γάμο

(Aπόσπασμα ἀπὸ τὸ «Ὁ Προφήτης»)

Τότε η Αλτμίρα μίλησε πάλι και είπε
και για το γάμο, κύριε;
Και αυτός απάντησε λέγοντας:
Γεννηθήκατε μαζί και μαζί θα είστε για πάντα.

μαζί θα είστε όταν οι λευκές φτερούγες του θανάτου
σκορπίσουν τις ημέρες σας.
Ναι, θα είστε μαζί ακόμα και στη σιωπηλή θύμηση του Κυρίου
αφήστε όμως χώρο ανάμεσά σας.

Σὰρλ Μπωντλαίρ-Μεθύστε

Πρέπει νά ῾σαι πάντα μεθυσμένος.
Ἐκεῖ εἶναι ὅλη ἡ ἱστορία: εἶναι τὸ μοναδικὸ πρόβλημα.

Γιὰ νὰ μὴ νιώθετε τὸ φριχτὸ φορτίο τοῦ Χρόνου
ποὺ σπάζει τοὺς ὤμους σας
καὶ σᾶς γέρνει στὴ γῆ,

πρέπει νὰ μεθᾶτε ἀδιάκοπα. Ἀλλὰ μὲ τί;
Μὲ κρασί, μὲ ποίηση ἢ μὲ ἀρετή, ὅπως σᾶς ἀρέσει.
Ἀλλὰ μεθύστε.

Ἕνας μικρότερος κόσμος (Ν. Βρεττάκος)

Ἀναζητῶ μίαν ἀκτὴ νὰ μπορέσω νὰ φράξω
μὲ δέντρα ἢ καλάμια ἕνα μέρος
τοῦ ὁρίζοντα. Συμμαζεύοντας τὸ ἄπειρο, νἄχω
τὴν αἴσθηση: ἢ πὼς δὲν ὑπάρχουνε μηχανὲς
ἢ πὼς ὑπάρχουνε πολὺ
 λίγες· ἢ πὼς δὲν ὑπάρχουν στρατιῶτες
ἢ πὼς ὑπάρχουνε πολὺ λίγοι· ἢ πὼς δὲν ὑπάρχουνε ὄπλα
ἢ πὼς ὑπάρχουνε πολὺ λίγα, στραμμένα κι αὐτὰ πρὸς τὴν ἔξοδο
τῶν δασῶν μὲ τοὺς λύκους·

Ένας ύμνος.

Του G.K.Chesterton

Θεέ της γης και του θυσιαστηρίου,
Το βλέμμα στρέψε κι άκουσε την κραυγή μας,

"Μια εποχή",του Ιάσονα Ιωαννίδη

Από το βιβλίο ποιημάτων του "Έλεος και φόβος".
Εκδόσεις "Αστρολάβος"