Ένας ύμνος.

Του G.K.Chesterton

Θεέ της γης και του θυσιαστηρίου,
Το βλέμμα στρέψε κι άκουσε την κραυγή μας,

Οι επίγειοι κυβερνήτες μας παραπαίουν,
Και ο λαός ξεπέφτει και πεθαίνει.
Τοίχοι χρυσού μας ενταφιάζουν,
Σπαθιά της καταφρόνιας μας διχάζουν,
Τον κεραυνό σου από μας μην αποσύρεις,
Μα πάρε μακριά την έπαρσή μας.

Απ' όλα όσα διδάσκει ο τρόμος,
Από τα ψέμματα της γλώσσας και της πένας,
Απ' όλες τις εύκολες ρητορείες
Που ενθαρρύνουν τους σκληρούς ανθρώπους,
Απ΄το ξεπούλημα και τη βεβήλωση
Της τιμής και το σπαθιού
Από το λήθαργο και την αιώνια καταδίκη,
Θεέ και Κύριε,ελευθέρωσέ μας.

Σ' ανθρώπινη αλυσίδα δέσε
Τον ηγεμόνα,τον ιερέα και τον σκλάβο,
Συνένωσε τις ζωές μας 'ολες,
Τιμώρησέ μας και όλους να μας σώσεις,
Μες σε θυμό και σε χαρά μεγάλη
Φλεγόμενο από πίστη, και λεύτερο,
Ένα ολοζώντανο έθνος ανεβαίνει,
Μοναδικό σπαθί για σένα.

Από την ΕΥΘΥΝΗ,τ.437