Ο παραλογισμός του φόρου επί της ακίνητης περιουσίας

Του Γ.Ε. Σαββίδη

Ο φόρος επί της ακίνητης περιουσίας (Φ.Α.Π.-ΕΝΦΙΑ) αποτελεί για την εκάστοτε κυβέρνηση σημαντικό στοιχείο άντλησης φορολογικών εσόδων.  Το κράτος φορολογεί τα αποκτηθέντα εισοδήματα μέσω της φορολογίας εισοδήματος φυσικών και νομικών προσώπων, φορολογεί με Φόρο Μεταβίβασης Ακινήτων την απόκτηση ακινήτων , φορολογεί τα εισοδήματα που αποφέρουν τα ακίνητα(ενοίκια) και τέλος επιβαρύνει τα ακίνητα με σαδιστικό τρόπο θα έλεγα με Φόρο Ακίνητης  Περιουσίας. Το γεγονός ότι ο εν λόγω φόρος εφαρμόζεται σε πολλά από τα ανεπτυγμένα κράτη του Δυτικού λεγόμενου κόσμου δεν τον λογικοποιεί στα μάτια μου. Άλλωστε είναι γνωστό σε κάθε σκεπτόμενο πολίτη, ότι , οι πολιτικοί σε όλα τα μήκη και τα πλάτη του κόσμου έχουν τα ίδια μυαλά.

Το μόνο που τους ενδιαφέρει είναι να εισπράττουν όσο το δυνατόν περισσότερους φόρους , να γεμίζουν τα ταμεία του κράτους για να μπορούν εν συνεχεία να προβαίνουν σε σπατάλες που έχουν σαν μοναδικό στόχο να γίνονται αρεστοί στην εκλογική τους πελατεία. Επί σειρά ετών οι εκάστοτε κυβερνήσεις  στήριξαν την μετατροπή των μετρητών σε μπετά, με την λογική ότι η ανάπτυξη στον κλάδο των κατασκευών δημιουργεί εισοδήματα ,τα οποία κρίνονταν  απαραίτητα για την δημιουργία της ενεργούς  ζητήσεως,  που βοηθάει με την σειρά της κατά την άποψή τους στην  ανάπτυξη της οικονομίας. Και καμάρωναν δηλώνοντας με  κάθε ευκαιρία ότι η οικοδομή αποτελεί την ατμομηχανή της οικονομίας. Και εδώ αρχίζει ο παραλογισμός της υποθέσεως. Αν και διαφωνώ με το παραπάνω σκεπτικό ας θεωρήσουμε ότι έχει μια λογική βάση.  Γιατί όμως το κράτος, αντί να επιβραβεύσει αυτούς που επένδυσαν τα μετρητά σε ακίνητα-βοηθώντας έτσι στην ανάπτυξη της οικονομίας-τους  τιμωρεί; Με ποια λογική αυτός που έχει 1.000.000 ευρώ παρκαρισμένα σε καταθέσεις, σε ομόλογα, σε μετοχές, σε χρυσό, σε έργα τέχνης και σε κάθε άλλη μορφή πλην ακινήτων, δεν πληρώνει σεντ και αυτός που επένδυσε σε ακίνητα και βοήθησε στην δημιουργία της ατμομηχανής να τιμωρείται;  Ιδού λοιπόν ο παραλογισμός σε όλο του το μεγαλείο. Τελειώνοντας θέλω να σημειώσω πως είμαι αντίθετος όχι μόνο με την επιβολή φόρου στην ακίνητη περιουσία, αλλά και στην επιβολή οποιασδήποτε μορφής φόρου επί περιουσιακού στοιχείου. Οι φόροι πρέπει να επιβάλλονται μόνο κατά την δημιουργία των εισοδημάτων  ως φόρος εισοδήματος φυσικών και νομικών προσώπων  και κατά την κατανάλωση ως Φόρος Προστιθέμενης Αξίας. Όλα τα άλλα είναι φορομπηχτικές πολιτικές , που όχι μόνο δεν βοηθούν  στην ανάπτυξη φορολογικής συνείδησης από τους πολίτες, αλλά εξωθούν τους πολίτες -σε μια απεγνωσμένη προσπάθεια αυτοσυντήρησης- στην φοροδιαφυγή.