Τα μέσα μαζικής ενημέρωσης , με την ευκαιρία του ΕΝΦΙΑ
βρήκαν αφορμή να επιδοθούν στο αγαπημένο τους σπόρ. Τον λαϊκισμό. Μπλά, μπλά,
μπλά και επί της ουσίας τίποτα. Και η ουσία δεν βρίσκεται στο ότι οι
αντικειμενικές αξίες των ακινήτων είναι υψηλότερες από τις αγοραίες, αλλά πχ
στο γεγονός ότι καταργήθηκε το 2010 από
τον τότε υπουργό Οικονομικών κο Παπακωνσταντίνου , η διάταξη με την οποία προβλεπόταν
ότι από την αξία του ακινήτου, αφαιρούνται τα εμπράγματα βάρη(δάνεια δηλ) και στην υπολειμματική
αξία του ακινήτου επιβάλλεται ο όποιος φόρος ακινήτου περιουσίας. ‘Έτσι φτάσαμε
στο σημείο σήμερα, μετά από το εξωφρενικό να πληρώνουμε φόρους για εισοδήματα
που δεν έχουμε, να πληρώνουμε φόρο ακίνητης περιουσίας για ακίνητα που επί της ουσίας
δεν είναι δικά μας, μιας και τα χρωστάμε στις τράπεζες που μας χορήγησαν
στεγαστικά δάνεια για να τα αγοράσουμε και που αν δεν εξοφλήσουμε τα δάνεια θα μας
κατάσχουν το ακίνητο για το οποία βέβαια εμείς θα έχουμε πληρώσει ένα κάρο λεφτά
ως φόρο ακίνητης περιουσίας. Στο υπουργείο οικονομικών όμως δεν νομοθετούν με
βάση την λογική αλλά με βάση την ανάγκη. Με απλό κομπιουτεράκι. Πόσα έσοδα μας λείπουν;
Τόσα. Βάλε λοιπόν έναν φόρο, στα ακίνητα, στα αυτοκίνητα, στους ελεύθερους επαγγελματίες
και άστους να κουρεύονται. Μόνο που έτσι δεν φτιάχνεις κράτος δικαίου και υπεύθυνους
πολίτες, αλλά το ακριβώς αντίθετο. Όταν το ίδιο το κράτος καταστρατηγεί το
σύνταγμα είναι γελοίο να κατηγορείς τους πολίτες και να ζητάς υψηλή
φορολογική συνείδηση. Και για να μην μακρηγορούμε, διαβάστε το παρακάτω
απόσπασμα από το άρθρο του συνταξιούχου προέδρου του Αρείου Πάγου κου Β.Α.Κόκκινου στην ΕΣΤΙΑ της 8ης Αυγούστου 2014. Γράφει λοιπόν επί του
προκειμένου ο κος Κόκκινος: «Η βαρβαρότητα
του φορολογικού νομοθέτη καθίσταται δυσβάστακτη και εκ του γεγονότος ότι η
προσφυγή στη Δικαιοσύνη παρακωλύεται δια του πρωτοφανούς περιορισμού του
σχετικού δικαιώματος, με την υποχρέωση καταβολής 50% του αμφισβητούμενου φόρου
για την συζήτηση της προσφυγής.
Οι διοικητικοί δικαστές, που έκριναν
συνταγματικό τον όρο αυτό της προσφυγής με αποφάσεις τους, παρεβίασαν καταδήλως
το καθήκον της αντικειμενικής ερμηνείας του άρθρου 20 παρ.1 του Συντάγματος
κατά το οποίον «Καθένας έχει δικαίωμα στην παροχή έννομης προστασίας από τα
δικαστήρια και μπορεί να αναπτύξει εις αυτά τις απόψεις του για τα δικαιώματα ή
συμφέροντά του, όπως ο νόμος ορίζει». Η τελευταία φράση δεν είναι νοητό να έχει
την έννοια, ότι ο Νομοθέτης μπορεί να θέτει όρους ευθέως παρακωλυτικούς του
δικαιώματος προσφυγής στη Δικαιοσύνη. Η παρερμηνεία του Συντάγματος με σκοπό τη
ματαίωση του δικαιώματος προσφυγής στα Δικαστήρια, αποτελεί ασυγχώρητο
δικαστικό παράπτωμα, όχι μόνον κρίσεως αλλά και σθένους.».
Που ήταν λοιπόν οι άρχοντες τις τέταρτης εξουσίας όταν
ψηφίζονταν αντισυνταγματικοί νόμοι; Και ας
πούμε πως δεν ήξεραν(που εγώ δεν το πιστεύω). Γιατί δεν ρώταγαν; Την απάντηση
νομίζω ότι την γνωρίζουμε όλοι και φαίνεται καθαρά στον ημερήσιο αριθμό
κυκλοφορίας των εφημερίδων.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Ο Διαχειριστής δεν υποχρεούται σε απαντήσεις επί των σχολίων. Οι απαντήσεις σε ερωτήματα δίδονται έναντι αμοιβής, όπως αναφέρεται σχετικά στο πάνω μέρος του ιστολογίου στο κουτάκι με το τίτλο ΡΩΤΗΣΤΕ ΜΑΣ.
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.