Η παραίτηση Θεοχάρη

Του Γ. Σαββίδη

Βγαίνουν μετά από την παραίτηση Θεοχάρη από την θέση του Γενικού Γραμματέα Δημοσίων Εσόδων, κάποιοι πολιτικοί και κάνουν δηλώσεις υπέρ του κου Θεοχάρη. Μόνο που όπως συνηθίζεται, οι δηλώσεις τους έχουν τον χαρακτήρα αέρα κοπανιστού. Εκφράζει π.χ. ένας γραφειοκράτης της Κομισιόν την ανησυχία του για την παραίτησή του, αλλά δεν μας λέει τι φοβάται. Ποιο είναι δηλαδή το έργο του κυρίου γραμματέα και γιατί δεν θα μπορέσει να το κάνει κάποιος άλλος. Ποια είναι δηλαδή η προσφορά του ανδρός. Η πάταξη της φοροδιαφυγής  ; Αστεία πράγματα. Η αναβάθμιση του Taxis; Και ένας πρωτοετής φοιτητής ηλεκτρονικών υπολογιστών, θα το κατόρθωνε. Η αύξηση των φορολογικών εσόδων; Εδώ γελάνε; Ας είναι καλά οι έκτακτες εισφορές, οι φορολογίες στα ακίνητα, η εισφορά αλληλεγγύης , η αύξηση –σε επίπεδο ληστείας- των φορολογικών συντελεστών στην φορολογία εισοδήματος, οι φόροι πολυτελείας. Πρακτική αριθμητική δηλαδή. Κόψτε την πλάκα λοιπόν κύριοι και ρωτήστε κανέναν σχετικό. Ο κος Θεοχάρης θα μείνει στην ιστορία ως ο άνθρωπος που δημιούργησε το τέρας της ηλεκτρονικής γραφειοκρατίας. Το οποίο τέρας επί της ουσίας δεν προσφέρει τίποτα ουσιαστικό στα δημόσια έσοδα, ενώ απεναντίας ταλαιπωρεί τους πολίτες. Όχι λοιπόν δάκρυα για τον κο Γενικό. Ο οποίος , δάκρυσε κατά την στιγμή της ανακοίνωσης παραίτησης. Μόνο που οι λογιστές κλαίνε κάθε μέρα με μαύρο δάκρυ στην αγωνιώδη προσπάθειά τους να ταΐσουν το τέρας. Χωρίς να συγκινείται κανείς.

Στην χώρα που ηεται κοινή γνώμη έμαθε να κλαίει μόνο για τους πολίτες που εργάζονται με οποιαδήποτε εργασιακή σχέση στο δημόσιο.  Με  τους υπόλοιπους πολίτες, οι οποίοι εργάζονται στον ιδιωτικό τομέα, να έχουν επιφορτιστεί με το τιτάνιο έργο του ταΐσματος του τέρατος. Του Ελληνικού Δημοσίου.