Παρακράτηση φόρου εργοληπτών

Σύμφωνα με τις διατάξεις της περ. β, της παρ. 1, του άρθρου 55 του ΚΦΕ, θα πρέπει να διενεργείται παρακράτηση φόρου με συντελεστή 3% στις ακαθάριστες αμοιβές των εργοληπτών τεχνικών έργων. Επίσης, τονίζεται ότι υπόχρεο σε παρακράτηση ορίζεται το πρόσωπο που καταβάλλει τις αμοιβές αυτές και αν για οποιονδήποτε λόγω δεν διενεργηθεί η εν λόγω παρακράτηση, ο εργολήπτης θα πρέπει να αποδώσει ο ίδιος τον φόρο. Σε κάθε περίπτωση, ο φόρος αποδίδεται με μηνιαίες δηλώσεις βάσει άρθρου 60 του ΚΦΕ. 

Στην ανωτέρω διάταξη υπάγονται οι αμοιβές κάθε εργολήπτη που αναλαμβάνει την εκτέλεση όλου ή τμήματος του τεχνικού έργου, δημόσιου ή ιδιωτικού. Επομένως, ως προϋποθέσεις για την διενέργεια ή μη παρακράτησης φόρου υπογραμμίζονται οι εξής:
1) Οι εργασίες να αποσκοπούν στην ολοκλήρωση τεχνικού έργου

Ως τεχνικά έργα νοούνται τα οικοδομικά, λιμενικά, υδραυλικά, σιδηροδρομικά, έργα οδοποιίας, γεφυροποιίας, ενώ, αντίθετα, δεν θεωρείται τεχνικό έργο η κατασκευή βιοτεχνικών ή βιομηχανικών προϊόντων (ΣτΕ 1582/1964). Επιπρόσθετα, ως τεχνικά έργα χαρακτηρίζονται κατά κύριο λόγο και εργασίες που αφορούν κατεδαφίσεις, εκσκαφές, ελαιοχρωματισμούς, λιθοδομές, ξυλουργικές εργασίες, εγκαταστάσεις ανελκυστήρων κ.λπ., δηλαδή εργασίες που σκοπούν στην παραγωγή συστατικών μερών ακινήτου .

2) Η αμοιβή να αφορά εργασίες που εκτελέστηκαν σε τεχνικό έργο 

Δε θα πρέπει να διενεργείται, δηλαδή, παρακράτηση σε αμοιβές που αποκτούν οι εργολήπτες (οικοδόμοι, ηλεκτρολόγοι, υδραυλικοί κ.λπ.) οι οποίες προέρχονται από προμήθειες, λόγω αγοράς οικοδομικών υλικών, παροχή συμβουλευτικών υπηρεσιών σε σχέση με το αντικείμενό τους κ.λπ. Ακόμη, στην εν λόγω παρακράτηση δεν υπόκεινται και οι προκαταβολές που λαμβάνουν οι εργολήπτες για εργασίες που πρόκειται να εκτελεστούν. 

3) Ο δικαιούχος της αμοιβής να είναι εργολήπτης

Εργολήπτες (φυσικά ή νομικά πρόσωπα) θεωρούνται οι επιχειρήσεις εκείνες που ασχολούνται και έχουν ως αντικείμενο εργασιών την κατασκευή τεχνικού έργου, αναλαμβάνοντας εργολαβίες ή υπεργολαβίες. 

Ως Εργολαβία χαρακτηρίζεται μια σύμβαση μίσθωσης έργου, σύμφωνα με την οποία -κατά την έννοια των διατάξεων του άρθρου 681 του Αστικού Κώδικα- ο μεν εργολάβος αναλαμβάνει και υποχρεούται να εκτελέσει το συμφωνηθέν έργο, ο δε εργοδότης υποχρεούται να καταβάλει την συμφωνηθείσα αμοιβή για το συγκεκριμένο  έργο. Συνεπώς, τα βασικά στοιχεία της εργολαβίας σε σύγκριση με άλλες παραπλήσιες συμβατικές σχέσεις και ιδίως με την σύμβαση μίσθωσης εργασίας είναι η σύναψη συμφωνίας, η εκτέλεση έργου και η εξ’ αυτής λήψη αμοιβής1.

Ως Υπεργολαβία χαρακτηρίζεται η ανάθεση εκτέλεσης τμήματος ή του συνόλου του έργου από τον εργολάβο σε άλλο πρόσωπο, τον υπεργολάβο, ο οποίος αναλαμβάνει και αυτός την κατασκευή συγκεκριμένου μέρους του έργου έναντι ορισμένης αμοιβής.

Σημειώνεται δε, τέλος, ότι οι ανωτέρω προϋποθέσεις θα πρέπει να συντρέχουν αθροιστικά προκειμένου να υφίσταται θέμα παρακράτησης φόρου.

Ωστόσο, πρέπει να επισημάνουμε ότι, σε διάφορες, κατά καιρούς δημοσιευθείσες, αποφάσεις και έγγραφα της Διοίκησης, έχουν ορισθεί ως τεχνικά έργα: οι εργασίες κατασκευής σκυροδέματος, χωματουργικές εργασίες, εργασίες πλήρωσης διαμερισμάτων κτιρίου (κτισίματα), εργασίες επιχρισμάτων (σοβαντίσματα), κάθε είδους εγκατάσταση (όπως: υδραυλικές, ηλεκτρολογικές, ξυλουργικές, σιδηροκατασκευές), εργασίες κατασκευής πατωμάτων κάθε είδους, εργασίες χρωματισμού του κτιρίου. Επίσης, ως τεχνικά έργα χαρακτηρίζονται: η κατασκευή οδικού δικτύου, τα Δημόσια τεχνικά έργα, τα υδροηλεκτρικά, τα τηλεπικοινωνιακά κ.λπ. Όλα τα ανωτέρω, ανεξαρτήτως αν πρόκειται για νέα τεχνικά έργα ή αφορούν επισκευές ήδη υφισταμένων έργων. 

Είναι γεγονός, ότι στην πράξη, δεν γίνεται παρακράτηση φόρου 3% σε όλες τις ως άνω δραστηριότητες σε μια οικοδομή. Για παράδειγμα, σε έγγραφο της Διοίκησης (1024033/16.3.2005), αναφέρεται ότι εάν οι εργασίες συνίστανται σε κατασκευή, πώληση και τοποθέτηση προϊόντων, δεν εκτελείται τεχνικό έργο. Σε αρκετές περιπτώσεις, ο τακτικός έλεγχος έχει κάνει δεκτή την μη παρακράτηση φόρου σε κατασκευαστικές εργασίες, όπου είχαμε τοποθετήσεις διαφόρων προϊόντων σε οικοδομή (π.χ. αλουμίνια, ξυλουργικά κ.λπ.). Ένα γενικό συμπέρασμα που θα μπορούσε να εξαχθεί, από όλες τις περιπτώσεις που αναζητήσαμε, σε ότι αφορά την υποχρέωση παρακράτησης φόρου 3% επί της αξίας κατασκευαζόμενου έργου (ή τμήματος αυτού), είναι αν ο εκτελών τις εργασίες κατασκευής- επιτηδευματίας- προέρχεται ή όχι από στεγασμένη δραστηριότητα. Για παράδειγμα, ο κατασκευαστής του φέροντος οργανισμού μιας οικοδομής (εργολάβος μπετόν), δεν προέρχεται από στεγασμένη δραστηριότητα (συνεπώς, θα διενεργηθεί παρακράτηση φόρου), ενώ στον ξυλουργό ο οποίος κατασκευάζει ως επί το πλείστον, σε άλλο σημείο (στεγασμένο), τα προϊόντα, τα οποία εν συνεχεία, τοποθετεί στην οικοδομή, δεν θα προχωρήσουμε σε παρακράτηση φόρου 3%.Κατά την γνώμη μας, το ίδιο ισχύει και για τους ηλεκτρολόγους, ή υδραυλικούς.

ΠΗΓΗ: http://www.epixeirisi.gr/