Όταν πριν από 14 μήνες προέκυψε ή αδυναμία δανεισμού τής χώρας μας από τις διεθνείς χρηματαγορές,είχαμε να επιλέξουμε μεταξύ δύο δρόμων: τού δρόμου της σωτηρίας και τού δρόμου της καταστροφής. Παραδόξως επιλέξαμε τον δρόμο τής καταστροφής. Σε ο,τι δίλημμα μας ετέθη, απορρίψαμε ως κοινωνία τον δρόμο τής σωτηρίας. Το Μνημόνιο δέν μας άρεσε και φροντίσαμε να μην το εφαρμόσουμε. Κυριάρχησε ή θεωρία ότι ήταν κακό διότι μας το είχαν επιβάλει οι ξένοι, ενώ κάποιοι διετυμπάνιζαν οτι θα ήταν καλύτερο να μην αποπληρώσουμε τα δάνεια και να πτωχεύσουμε!
"Έτσι, κατά το τελευταίο αυτό 14μηνο τα πράγματα όχι μόνο δέν διορθώθηκαν, αλλά έγιναν πολύ χειρότερα.
Καμμία λογική.Έν τούτοις το ζήτημα είναι απλό. Τις τελευταίες δεκαετίες το ελληνικό δημόσιο δανείσθηκε υπερμέτρως για να καλύπτη τις καταναλωτικές -ως επί το πλείστον-δαπάνες του και έτσι υπερχρεώθηκε. Ή υπερχρέωσις δημιούργησε δυσανάλογα υψηλά τοκοχρεωλύσια τα όποια έπρεπε να εξυπηρετούνται κάθε χρόνο. Μέχρι κάποια χρονιά, αυτό ήταν εφικτό.Όταν όμως ξέσπασε ή διεθνής οικονομική κρίσις ή οποία είχε επιπτώσεις και στην χώρα μας, τα εκ των πραγμάτων μειωμένα
δημόσια έσοδα δέν ήταν πλέον δυνατόν να καλύπτουν τις υπέρογκες δημόσιες δαπάνες, περιλαμβανομένων και των τοκοχρεολυσίων. Διότι ή ύφεσις περιόρισε και τα φορολογικά έσοδα τού κράτους.
Αυτή ήταν σε αδρές γραμμές ή κατάστασις μέχρι προ διετίας.Όσοι επιρρίπτουν ευθύνες στην Κυβέρνηση τής Νέας Δημοκρατίας για το δημοσιονομικό έλλειμμα πού άφησε πίσω της, παραβλέπουν οτι αυτό έλαβε διαστάσεις μετά την διεθνή κρίση. Ασφαλώς όφειλε ή τότε Κυβέρνησις να λάβη τα μέτρα της.Όμως κάθε σχετική απόπειρα προσέκρουε σε καθολικές αντιδράσεις.Όχι μόνον τού ΠΑΣΟΚ, αλλά τού συνόλου σχεδόν τής ελληνικής κοινωνίας. Κανένας δέν εδέχετο να ληφθούν περιοριστικά μέτρα, τα όποια θα τον έθιγαν καθ' οιονδήποτε τρόπο. Και τούτο διότι ή κοινωνία
μας αρνείται να σκεφθή λογικά. Υπό την πίεση των συναισθημάτων της, προτιμά την αυτοκαταστροφή της.
Ή λογική έλεγε οτι σε περίοδο υφέσεως το κράτος έπρεπε να περιορίση τις δαπάνες του. Σε μία οικονομία πού συνερρικνοΰτο, ή ενδεδειγμένη συνταγή θα ήταν να συρρικνωθή αναλόγως και το κράτος. Σε αντίθετη περίπτωση το κράτος θα λειτουργούσε εις βάρος τού ιδιωτικού τομέως τής οικονομίας και θα επέτεινε την κρίση. Όμως τελικά έγινε αυτό πού δένε έπρεπε να γίνη. Ή Κυβέρνησις Καραμανλή δέν μπόρεσε να έξαντλήση την θητεία της επειδή οι σειρήνες τού λαϊκισμού έπεισαν τον ελληνικό λαό οτι ή οικονομική κρίσις μπορούσε να άντιμετωπισθή χωρίς την λήψη
περιοριστικών μέτρων. Και οτι αν το δημόσιο φρόντιζε να αύξήση τά έσοδά του δέν χρειαζόταν να συρρικνωθή.
Αυτό ήταν το σύνθημα με το οποίο ανήλθε το ΠΑΣΟΚ στην εξουσία: «Υπάρχουν λεφτά».
Παντού άρνησις.Ή συνταγή αυτή συνεχίσθηκε ακόμη και όταν προσφύγαμε στον ευρωπαϊκό μηχανισμό στηρίξεως και το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο. Ή τρόικα μας υπέδειξε τον δρόμο πού έπρεπε να ακολουθήσουμε: Να περιορίσουμε τον δημόσιο τομέα και τις δαπάνες του και να
προβούμε σε σειρά διαρθρωτικών αλλαγών ώστε να καταστή ή οικονομία μας ανταγωνιστική. Αλλά έμεις κάναμε τα αντίθετα. Παντου καθυστερούσαμε ή αναστέλλαμε τις αποφάσεις. Ιδιωτικοποίησις δέν έγινε ούτε μία. Οι δημόσιες δαπάνες μειώθηκαν μόνον οριακώς και ή σπατάλη συνεχίσθηκε αμείωτη. Οί δε διαρθρωτικές αλλαγές τορπιλλίσθηκαν από τούς ιδίους τούς ύπουργούς πού εκλήθησαν να τις πραγματοποιήσουν.
Στήν κοινή γνώμη πέρασε ή αντίληψις ότι το πρόβλημα δέν ήταν τόσο στίς δαπάνες αλλά στά έσοδα τού κράτους, πού θα μπορούσαν να αυξηθούν με την καταπολέμηση τής φοροδιαφυγής. Ή φοροδιαφυγή όντως υπάρχει. Άλλά το δημοσιονομικό πρόβλημα ασφαλώς δέν λύνεται με τα έσοδα και δή σε περίοδο υφέσεως.
Το ελληνικό δημόσιο δαπανά κάθε χρόνο περί τα 20 δισεκατομμύρια ευρώ περισσότερα από όσα εισπράττει.Είναι αδύνατον να καλύψη την διαφορά από τα έσοδα.Όμως ή Κυβέρνησις πρός αυτή την κατεύθυνση κινήθηκε. Μέσα σε 20 μήνες αύξησε τρεις φορές τούς φόρους και επέβαλε έκτακτες εισφορές, στραγγαλίζοντας την οικονομία και εντείνοντας την ύφεση.
Στήν πραγματικότητα, ως κοινωνία μας έχει κατακυριεύσει το σύνδρομο τής αυτοκαταστροφής. Ακόμη και τώρα πού έχουμε φθάσει στό παρά ένα τής πτωχεύσεως,δέν κάνουμε τίποτε για να την αποφύγουμε. Το πολιτικό μας σύστημα αρνείται να συνεννοηθή, τα μέσα ενημερώσεως παροτρύνουν τον κόσμο να κατέλθη στους δρόμους,ή δέ κοινή γνώμη φέρεται να απορρίπτη τον δρόμο τής
σωτηρίας. Ή καταστροφή είναι επί θύραις.
Πηγή: Εφημερίδα ΕΣΤΙΑ 22/06/2011
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Ο Διαχειριστής δεν υποχρεούται σε απαντήσεις επί των σχολίων. Οι απαντήσεις σε ερωτήματα δίδονται έναντι αμοιβής, όπως αναφέρεται σχετικά στο πάνω μέρος του ιστολογίου στο κουτάκι με το τίτλο ΡΩΤΗΣΤΕ ΜΑΣ.
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.