Για τα ερωτήματά σας προτιμήστε την αποστολή email (simvoulatoras@gmail.com) ή την συμπλήρωση της φόρμας με τον τίτλο «Ρωτήστε μας» που υπάρχει κάτω ακριβώς από τον τίτλο του ιστολογίου. Ελάχιστη αμοιβή 25 ευρώ +Φπα 24%. Ελάχιστη αμοιβή για ραντεβού 50 ευρώ +Φπα 24%.



Τετάρτη 1 Δεκεμβρίου 2010

H Oδύσσεια ενός ομήρου

Του Ευάγγελου Θεοδώρου,Συμβούλου Επιχειρήσεων 

ΤΙ ΧΡΕΙΑΖΕΤΑΙ ΓΙΑ ΝΑ ΑΝΟΙΞΕΙΣ ΜΙΑ ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΗ ΣΗΜΕΡΑ

 Η περιπέτεια με λίγες λέξεις:

-19 Μαΐου: Υπογράφουμε το καταστατικό της εταιρείας.
 -21 Μαΐου: Αίτηση προεγγραφής στο Βιομηχανικό Επιμελητήριο και πληρωμή 75 € για τον έλεγχο της επωνυμίας.
 -25 Μαΐου: 3 ώρες στην ουρά της εφορίας για να πληρώσουμε τον Φόρο Συγκέντρωσης Κεφαλαίου.

-26 Μαΐου: Μισή ώρα στη ουρά του Ταμείου Υγείας Δικηγόρων, Χαριλάου Τρικούπη 34 για να πληρώσουμε 1% επί του κεφαλαίου. Βέβαια δεν αρκεί το 1% που πληρώσαμε, πρέπει να πάμε και στο  ταμείο Πόρων του Ταμείου Νομικών στην Πειραιώς για να δώσουμε και εκεί τον οβολό μας στην ίδια συντεχνία.

-27 Μαΐου: Αναμονή 6 ώρες στην ουρά του ΟΑΕΕ  (Οργανισμός Ασφάλισης Ελευθέρων Επαγγελματιών) για εγγραφή. Μία συμβασιούχος υπάλληλος για εκατοντάδες ασφαλισμένους. Λειτουργία 08:00 – 14:00. Το ταμείο κλείνει στις 13:00 !!!

 -28 Μαΐου: Προσέλευση στον ΟΑΕΕ στις 07:15 (ανοίγει στις 08:00): Τρείς ώρες μετά, τα μισά μας μέλη εγγράφονται και τα άλλα μισά, επειδή οι πληρωμές τους δεν καταχωρούνται στο σύστημα, πρέπει να αποδείξουν ότι έχουν πληρώσει προσκομίζοντας τα βιβλιάρια ενσήμων του παρελθόντος.

 -31 Μαΐου: Προσέλευση στον ΟΑΕΕ στις 07:15: Τρείς ώρες στην ουρά για να πρωτοκολλήσουμε μια αίτηση. Σε αναζήτηση λύσης για τα χαμένα βιβλιάρια μέχρι αργά το μεσημέρι.

-1 Ιουνίου: Ρυθμίζουμε σαν να οφείλουμε τις εισφορές, για τις οποίες το ταμείο δεν έχει στοιχεία και στις 12:00 αποκτούμε και την τελευταία ενημερότητα. Μέχρι στις 13:30 στην εφορία.

-2 Ιουνίου: Κατάθεση δικαιολογητικών στην εφορία για την έναρξη. Ραντεβού για αυτοψία.

-3 Ιουνίου: Αυτοψία και αναμονή απόφασης του υπουργείου για το κατά πόσον θα πληρώσουμε ΦΠΑ για τις παλιές καρέκλες που καθόμαστε κατά την διάρκεια των 15 ημέρες που προσπαθούμε να ανοίξουμε την εταιρεία.

-4 Ιουνίου: Παρασκευή. Η εφορία δεν δέχεται επισκέψεις.

-7 Ιουνίου: Αποφασίζουμε να παίξουμε στην κωμωδία της «σωστής αυτοψίας».  Πρωταγωνιστές εμείς και ο κατάλληλος υπάλληλος.

-8 Ιουνίου: Μετά την αυτοψία ξανά στην ουρά μέχρι αργά το μεσημέρι. Το πρόγραμμα είναι πολύ αργόόόόόόόόόό και δεν μπορεί να μας εξυπηρετήσει σήμερα.

-9 Ιουνίου: Πήραμε ΑΦΜ. Μπράβο μας!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! Αντέξαμε!
 

Η περιπέτεια με πολλές λέξεις:

   Προς τα μέσα Μαΐου, η οικονομική κρίση είχε ήδη απλωθεί σε όλη την Ελλάδα και μόλις αρχίζουμε να συνειδητοποιούμε πόσο τραγικό λάθος κάναμε όλοι που δημιουργήσαμε, ανεχτήκαμε, μεγαλώσαμε αυτό το τέρας που λέγεται Ελληνικό Δημόσιο και τα παρακλάδια του.

   Η Υπουργός Οικονομίας ορκίζεται ότι σύντομα θα χρειάζεται μόνο 1 ημέρα για να ανοίξεις μια εταιρεία και οι συνεργάτες μου και εγώ αποφασίζουμε να αντιμετωπίσουμε την μαυρίλα που μας πλάκωνε, ανοίγοντας μια νέα δραστηριότητα, ανοίγοντας μια εταιρεία με αντικείμενο το μέλλον και κεφάλαιο την ανάγκη την πείρα και τις ελπίδες μας.

-19 Μαΐου: Υπογράφουμε το καταστατικό της εταιρείας. Η μόνη εύκολη στιγμή.

-21 Μαΐου: Καταθέτουμε αίτηση προεγγραφής στο Βιομηχανικό Επιμελητήριο και πληρώνουμε 75 € για τον έλεγχο της επωνυμίας.

-25 Μαΐου: Στηνόμαστε στην ουρά της εφορίας για 3 ώρες.

   Παρ΄ ότι ακούμε συνεχώς ότι το Δημόσιο έχει 300.000 – 400.000 παραπανίσιους υπαλλήλους, στην εφορία υπάρχει έλλειψη προσωπικού! 

   Μάλλον θα είμαστε άτυχοι, γιατί ακόμη και στατιστικά να το δεις, φυσιολογικά θα είναι πολύ δύσκολο να συναντήσεις δημόσια υπηρεσία με έλλειψη προσωπικού. Πληρώνουμε τον Φόρο Συγκέντρωσης Κεφαλαίου.

-26 Μαΐου: Στηνόμαστε στο Ταμείο Υγείας Δικηγόρων, Χαριλάου Τρικούπη 34 και πληρώνουμε 1% του κεφαλαίου.

   Από την μια αναρωτιόμαστε γιατί πρέπει να πληρώσουμε έναν τόσο καταφανώς συντεχνιακό φόρο και αφ΄ ετέρου γιατί να αναγκαζόμαστε να κατέβουμε στο κέντρο της Αθήνας για να πληρώσουμε αυτό το ποσό για την υγεία των καλοκάγαθων δικηγόρων και δεν μας τα παίρνει και αυτά η εφορία μαζί με τον φόρο συγκέντρωσης κεφαλαίου, για να τα αποδώσει συγκεντρωτικά στο ταμείο. 

   Αμέσως μετά τρέχουμε να πάμε στην Πειραιώς στο  ταμείο Πόρων του Ταμείου Νομικών να δώσουμε κάτι τις ακόμη στην ίδια συντεχνία.

   Ακόμη πιο μεγάλη είναι η απορία μας. Επιπλέον των παραπάνω, τώρα αναρωτιόμαστε ποιο να είναι αυτό το αρρωστημένο δικηγορικό μυαλό που  σκέφτηκε αυτή την εισφορά, γνωρίζοντας ότι υπάρχει και η εισφορά στο Ταμείο Υγείας Δικηγόρων.

-27 Μαΐου:  08:00: Είσοδος στον ΟΑΕΕ  (Οργανισμός Ασφάλισης Ελευθέρων Επαγγελματιών) για να εγγραφούν ΥΠΟΧΡΕΩΤΙΚΑ όλα τα μέλη της εταιρείας.

   Με δυσκολία ενημερωνόμαστε ότι για εγγραφή πρέπει πρώτα να στηθείς στην ουρά του γραφείου 2, για να σου βγάλουν την «εικόνα» σου από τους υπολογιστές.

   Η ουρά εκεί είναι μεγάλη και η εξυπηρέτηση πολύ αργή, περίπου 20 λεπτά για κάθε «πελάτη». Με απλούς υπολογισμούς αντιλαμβανόμαστε ότι για να φτάσουμε στην μοναδική υπάλληλο θα χρειαστούμε 20 λεπτά Χ 28 άτομα που είναι μπροστά μας = 560 λεπτά, δηλαδή 9,3 ώρες. Δηλαδή θα φτάσουμε κοντά στις 19:20, πράγμα ανέφικτο γιατί όλες οι αναρτημένες πινακίδες το αναφέρουν ευκρινώς ότι «Συναλλαγές με το κοινό μέχρι τις 14:00»

   Οπλιζόμαστε με θάρρος και αναζητούμε τον προϊστάμενο για να δώσει κάποια λύση. Ο ευγενέστατος προϊστάμενος μας εκμυστηρεύεται ότι οι υπάλληλοι που ήξεραν να χειρίζονται τους υπολογιστές ήταν συμβασιούχοι και δεν ανανεώθηκε η σύμβασή τους και δεν γνωρίζει κανείς άλλος να χειρίζεται τους υπολογιστές. Με καμάρι δε μας ανακοίνωσε ότι για να εξυπηρετήσει την λειτουργία της υπηρεσίας κατάφερε και έφερε μια κυρία με απόσπαση από κάποια άλλη υπηρεσία της Αττικής.

Πέραν αυτής της ενημέρωσης «ουδέν άλλο» μπορούσε να κάνει.

Και εδώ η ατυχία μας, χτύπησε πάλι. Μα που είναι όλοι αυτοί οι παραπανίσιοι δημόσιοι υπάλληλοι; Πως είναι δυνατό σε κάθε υπηρεσία που πηγαίνουμε να υπάρχει έλλειψη προσωπικού; 

   Με σκυμμένο το κεφάλι ξαναμπαίνουμε στην ουρά, ελπίζοντας είτε κάποιοι από αυτούς που προηγούνται να τελειώσουν πιο γρήγορα ή κάποιος να λυπηθεί όλον τον κόσμο που περιμένει επί ώρες και να τους εξυπηρετήσει και μετά τις 14:00.

  14:00: Άσκοπη η αναμονή. Τα στατιστικά αναφέρουν: Από τους 28 μπροστά μας οι 16 εξυπηρετήθηκαν ή έφυγαν (ποσοστό 57%), οι 5 πήραν χαρτάκι προτεραιότητας (ποσοστό 18%) και οι υπόλοιποι 7 (ποσοστό 25%) μείναμε με την ευχαρίστηση ότι περάσαμε ένα ευχάριστο εξάωρο με κουβέντα, καφέδες και αστειάκια για το σύστημα και τους ανθρώπους του.


 -28 Μαΐου: 07:15: Προφανώς το μυστικό μας για πολύ πρωινή προσέλευση στον ΟΑΕΕ, που ανοίγει στις 08:00, διέρρευσε.  Αλλιώς δεν εξηγείται πώς στις 07:15 που φτάσαμε βρήκαμε 6 άτομα μπροστά από εμάς.

   Η διάθεση όμως είναι πολύ καλή γιατί υπολογίζουμε ότι κατά τις 10:00 θα φτάσουμε στην υπάλληλο.

10:30: Η μαγική στιγμή έφτασε. Στεκόμαστε μπροστά στην υπάλληλο και αναφέρουμε τον λόγο που είμαστε εκεί. Ελέγχει ένα-ένα τα ονόματα των μετόχων και τυπώνει την εικόνα τους.

   Δύο από τα μέλη όμως, μας αναφέρει η υπάλληλος, έχουν πρόβλημα. Και οι δύο είναι γραμμένοι στο παρελθόν σε κάποιο από τα παλιά ταμεία που συγχωνεύτηκαν στον ΟΑΕΕ.

   Η υπάλληλος μας αναφέρει, ότι αυτά τα 2 μέλη δεν μπορούν να εγγραφούν γιατί είναι ήδη εγγεγραμμένα. Τι καλύτερο, λέμε εμείς νομίζοντας ότι σταθήκαμε τυχεροί.

   Αμ δε. Η υπάλληλος μας ενημερώνει ότι για να διαπιστωθεί εάν χρωστάνε ή όχι θα πρέπει να προσκομίσουν τα βιβλιάρια ενσήμων τους για να γίνει ο έλεγχος. Στην ερώτησή μας γιατί δεν το βλέπουν από το σύστημα, αφού και οι δύο είναι καταχωρημένοι, η απάντηση της υπαλλήλου με ένα ειρωνικό (για το σύστημα) χαμόγελο μας αφήνει άφωνους. «Δεν υπάρχουν τέτοιες καταχωρήσεις στο σύστημα. Ο μόνος τρόπος για να το μάθουμε είναι να μας φέρετε τα βιβλιάρια ενσήμων σας» 

  Δηλαδή ο ολοκαίνουργιος οργανισμός ασφάλισης, που θα ενσωματώσει όλα τα άλλα ταμεία, δεν μπορεί να έχει κάπου περασμένα τα δεδομένα των «παλιών ταμείων». Στην οργάνωση αυτού του οργανισμού αφήνουμε το παρελθόν και το μέλλον των εισφορών μας; Με έπιασε ένα σφίξιμο στο στομάχι σαν να έχασα καμιά εκατοστή χιλιάδες ευρώ.

  Φεύγουμε τρέχοντας για να ξεθάψουμε τα βιβλιάρια, που για με τον έναν είναι ανενεργά από το 2000, για τον άλλο όμως είναι ανενεργά από το 1985.

   Ο πρώτος από εμάς το ξεθάβει και το προσκομίζει, ο δεύτερος όμως κάπου το έχει θάψει και δεν το βρίσκει. Κάποια μετακόμιση θα το έφαγε.


-31 Μαΐου: 07:15: Στην προσφιλή μας πρωινή μας αναμονή ως εκ θαύματος βρεθήκαμε τρίτοι στην σειρά και κατά τις 08:30 μπροστά στην υπάλληλο.

   Για μεν τον πρώτο από εμάς, τα πράγματα είναι σχετικά απλά, αφού η πρώτη υπάλληλος συμπληρώνει κάποια στοιχεία στο σύστημα και αποστέλλεται για έλεγχο σε άλλο γραφείο σχετικό με τις εισφορές. Στην πόρτα μάλιστα η πινακίδα αναφέρει απειλητικά. «Μηνύσεις». 

   Η δική μου περίπτωση βέβαια θα είναι πολύ πιο πολύπλοκη. Αφού αναφέρω ότι δεν έχω το από 25ετίας βιβλίο ενσήμων και ότι μάλλον το έχω χάσει, η υπάλληλος μου αναφέρει περίλυπη ότι δεν μπορεί να κάνω κάτι.

   Στην ερώτησή μου γιατί δεν βρίσκουν από τα δικά τους στοιχεία ότι δεν χρωστώ, μου αναφέρει ότι πρέπει να πάω στο πρωτόκολλο να κάνω μία αίτηση να ανασυρθεί ο φάκελός μου από το αρχείο και να αποσταλεί στην υπηρεσία και να τον ελέγξουν.

   08:45: Στήνομαι σε μια σειρά 20 και πλέον ατόμων για το πρωτόκολλο. Η υπάλληλος εκεί, μέσα σε ένα πακέτο χαρτιών, διεκπεραιώνει το πρωτόκολλο και άλλες 4-5 δουλειές ταυτόχρονα. Ξανά η ατυχία μας με την έλλειψη προσωπικού. Το ύφος της είναι μανιασμένο. Είναι ξεκάθαρα δυσαρεστημένη με αυτό που κάνει. Νοιώθεις ότι έτσι και κάνεις την λάθος ερώτηση ή εάν δεν είσαι απόλυτα ενημερωμένος για αυτό που θα ζητήσεις θα σου επιβάλλει την εσχάτη των ποινών.

   11:30 Μετά από σχεδόν 3 ώρες φτάνω μπροστά της και της αναφέρω ότι με έστειλαν από το γραφείο 2 για να πρωτοκολλήσω την αίτηση. Αφού την παραδίδω και παίρνω αριθμό πρωτοκόλλου ρωτάω για το πότε περίπου θα έρθει ο φάκελος από τα κεντρικά και παίρνω την σαφή και εξυπηρετικότατη ξερή απάντηση «Μπορεί σε 2 μήνες, μπορεί και σε 2 χρόνια».
 
   Έντρομος προσπαθώ να πάω στο γραφείο 2  για να ξεκαθαρίσω την συνέχεια των κινήσεών μου, αλλά αρχικά συναντώ την αγανάκτηση των 50 ατόμων που περιμένουν στην σειρά, θεωρώντας ότι πάω να τους φάω την προτεραιότητα.

   Μου επιτρέπουν την είσοδο, αφού επικαλέστηκα τις μαρτυρίες 3-4 ατόμων που ήταν ακόμη στην ουρά και της υπαλλήλου που με είχε στείλει στο πρωτόκολλο, όπου όταν αναφέρω στην υπάλληλο την πρόβλεψη της συναδέλφου της, μου το επιβεβαιώνει, δικαιολογώντας το ότι «πρέπει να πάνε στο παλιό ταμείο, που έκτοτε έχει αλλάξει 1-2 φορές έδρα, να ψάξουν τον φάκελο και εάν τον βρουν, τότε να τον στείλουν υπηρεσιακώς κλπ.

  Και εγώ τι θα κάνω εν τω μεταξύ με την εταιρεία που πρέπει να λειτουργήσει; «Τίποτα! Δεν μπορείτε να κάνετε τίποτα!» Μου λέει με σιγουριά η υπάλληλος.

   Φεύγω και πάω κατευθείαν στον προϊστάμενο, αναφέρω τα συμβάντα και μου επιβεβαιώνει ότι δεν μπορώ να κάνω κάτι, ότι πρέπει να περιμένω να έρθει ο φάκελος και όταν έρθει τότε να πάρω την ασφαλιστική ενημερότητα που χρειάζεται η εφορία για να κάνουμε την έναρξη.

   Φεύγω σαστισμένος. Σκέφτομαι τελικά να μην συμμετάσχω στην εταιρεία, να πάω σε άλλη χώρα, να πάω σε κανένα δικηγόρο και να τους κάνω μήνυση. Δεν μπορεί να μην υπάρχει άλλη λύση.

Ξαναγυρίζω και ξαναβρίσκω τον προϊστάμενο και του ζητάω να μας βρει μια λύση, αλλά και πάλι τίποτε.

   Φεύγοντας από τον προϊστάμενο, μία υπάλληλος που είχε ακούσει τις φωνές μου, με πλησιάζει και μου προτείνει συνωμοτικά την λύση: «Θα πας να κάνεις ρύθμιση σαν να τα οφείλεις όλα και έτσι θα πάρεις την ενημερότητα. Εν τω μεταξύ θα βρεθεί ο φάκελός σου και εάν έχεις πληρώσει 2-3 δόσεις θα τις συμψηφίσεις με επόμενες οφειλές σου»

Φοβερή σύλληψη. Στην αρχή μούδιασα με την σκέψη. Δηλαδή να ισχυριστώ ότι δεν έχω πληρώσει τις εισφορές μου, να αποδεχτώ την ρύθμισή τους και έτσι να επιβραβευτώ με την ασφαλιστική ενημερότητα.

Μετά από δύο ώρες μου φάνηκε η μόνη «αποδεκτή» λύση.

-1 Ιουνίου: Στήνομαι πάλι στην ουρά και γύρω στις 12:00 καταφέρνω να πάρω την πολυπόθητη ενημερότητα.

   Τρέχω αμέσως για την εφορία, όπου η υπάλληλος μου δίνει τα έντυπα που πρέπει να συμπληρώσω. Στο βασικό έντυπο πρέπει να συμπληρώσω τους ΚΑΔ (Κωδικοί Αριθμοί Δραστηριότητας) για κάθε μία δραστηριότητα που αναφέρει το καταστατικό.

   Το τεράστιο βιβλίο στο οποίο πρέπει να ψάξω έχει χιλιάδες ΚΑΔ. Τα έργο μου  δυσχεραίνεται γιατί δεν έχουν προβλεφθεί εμπορικές δραστηριότητες μέσω internet και δραστηριότητες σχετικές με τις ανανεώσιμές πηγές ενέργειας. Το αναφέρω στην υπάλληλο, αλλά εκείνη με καθησυχάζει λέγοντάς μου ότι το ξέρει και ότι πολλοί άλλοι το έχουν διαπιστώσει.

   Και όταν την ρωτάω και γιατί δεν φροντίζει να κάνει κάτι για να μπουν στο βιβλίο, μου απαντά ότι δεν είναι δική της δουλειά και μου γυρίζει την πλάτη.  Σκέφτομαι: Ή θα υπάρχει κάποιος εξειδικευμένος υπάλληλος που κάνει αποκλειστικά αυτή την δουλειά μια φορά στα 2 χρόνια, ή αυτή η δουλειά είναι αρμοδιότητα του μπακάλη απέναντι.

Μετά από 1 ώρα περίπου, κατά τις 13:30, έχω συμπληρώσει τα απαιτούμενα και πλησιάζω το γκισέ. Η υπάλληλος με δυσαρέσκεια (γιατί στις 13:30 σταματά η συναλλαγή με το κοινό) με ρωτά τι θέλω και όταν ακούει «έναρξη επιχείρησης» ξεσπάει για την μεγάλη ατυχία της:

«Όχι ρε γαμώτο! Έναρξη πρωί – πρωί, έναρξη και στο τελείωμα; Θα φάω μία ώρα για να τελειώσω!»

Μου ανέβηκε το αίμα στο κεφάλι!

«Δεν έχετε καταλάβει τίποτα κυρία μου» της λέω φωνάζοντας. «Ολόκληρη η Ελλάδα χάνεται επειδή έχουμε τέτοιο δημόσιο και εσείς αντί να αλλάξετε μυαλά και να βοηθήσετε να ανοίξει καμιά επιχείρηση και να κινηθεί λίγο η οικονομία, μας κάνετε την ζωή δύσκολη. Όλοι δουλεύουμε από το πρωί μέχρι το βράδυ και εσείς σιχτιρίζετε την τύχη σας αν δουλέψετε 10 λεπτά μετά τις 13:30.»

Η υπάλληλος λούφαξε και άπλωσε το χέρι της να πάρει τα χαρτιά, αλλά εγώ τα μάζεψα και έφυγα φωνάζοντας. «Χάρες δεν θέλω! Θα έρθω αύριο το πρωί.»


-2 Ιουνίου: Με το που ανοίγει η εφορία περιμένω στο ίδιο γκισέ, όπου η υπάλληλος σήμερα είναι μέσα στην καλή χαρά. Πρόθυμη να εξυπηρετήσει μου λέει: «Όλα είναι εντάξει. Πριν τα περάσω όμως πρέπει να γίνει η αυτοψία. Πηγαίνετε επάνω να κλείσετε ραντεβού».

   Ανεβαίνω στον επάνω όροφο, όπου με πληροφορούν ότι ο υπάλληλος λείπει έξω σε αυτοψίες και θα γυρίσει κατά τις 13:00.

   Επιστρέφω στις 13:00 και όντως βρίσκω τον υπάλληλο στο γραφείο. Κλείνουμε ραντεβού για την επομένη στις 12:00, γιατί δεν μπορούσε την ίδια ημέρα. Είχε και άλλες προγραμματισμένες αυτοψίες.

-3 Ιουνίου: Στις 12:00 φτάνω με το αυτοκίνητό μου για να παραλάβω τον υπάλληλο. Που να τολμήσω να ρωτήσω γιατί δεν έρχεται εκείνος στην έδρα μας και πρέπει να κάνω τον σοφέρ.

   Φτάνουμε στα γραφεία μας, όπου υπάρχουν 3 καρέκλες, 1 ντουλαπάκι και μία καφετιέρα. Τις καρέκλες και το ντουλαπάκι μας τα έχει παραχωρήσει ο ιδιοκτήτης του οικήματος και έχουμε φροντίσει να αναφέρονται στο μισθωτήριο. Κατά τα άλλα το γραφείο δεν έχει ούτε φως, ούτε τηλέφωνο γιατί για να τα κάνεις όλα αυτά χρειάζεσαι ΑΦΜ και εμείς δεν έχουμε ακόμη. Ευελπιστούμε να αποκτήσουμε.

   Με το που μπαίνει μέσα ο εφοριακός, κάνει ένα γύρο στον χώρο και ενώ εμείς θεωρούμε ότι τελείωσε η αυτοψία, διότι το γραφείο υπάρχει νόμιμα και η διεύθυνση που δηλώνουμε σαν έδρα προφανώς δεν είναι μαϊμού (ο μόνος λόγος ύπαρξης της διαδικασίας αυτοψίας), ο εφοριακός φαίνεται σκεπτικός.

   Όταν τον ρωτάμε τι συμβαίνει μας απαντά: «Δεν ξέρω. Δεν ξέρω μήπως πρέπει να πληρώσετε ΦΠΑ για τα έπιπλα; Και επιπλέον εδώ δεν μπορείτε να ασκήσετε την δραστηριότητα που αναφέρετε γιατί δεν έχει καλή πρόσβαση για τον ιδιώτη!!!»

 Τον διακόπτει ένας από εμάς με έντονο ύφος και του λέει ότι προφανώς ο επιχειρηματίας που κάνει την επένδυση ξέρει καλύτερα εάν αυτός ο χώρος κάνει για την δραστηριότητά του και όχι αυτός και ότι αυτά που λέει δεν είναι σοβαρά πράγματα.

   Αυτός νευριάζει και μας αναφέρει ότι θα ρωτήσει το υπουργείο για το θέμα του ΦΠΑ και θα μου πει μόλις πάρει απάντηση.

«Δηλαδή πότε», ρωτάω. «Έ τώρα από Δευτέρα. Αύριο είναι Παρασκευή και η εφορία δεν συναλλάσσεται με το κοινό!!!»

-4 Ιουνίου: Παρασκευή. Η εφορία δεν δέχεται επισκέψεις. Από πριν αναρωτιόμουν τι κάνουν τις Παρασκευές οι εφορίες. Μου φαινόταν σκανδαλώδες να μην «συναλλάσσονται με το κοινό» κάθε Παρασκευή. Τώρα όμως, με όλη αυτή την μείωση της δραστηριότητας, μου φαίνεται αδιανόητο.

-7 Ιουνίου: Στην εφορία κατά τις 10:00, όπου ο εφοριακός με ενημερώνει ότι δεν έχει πάρει απάντηση από το υπουργείο και ως εκ τούτου δεν μπορούμε να προχωρήσουμε.

  Πρέπει να ζητήσω, λέει, από τον ιδιοκτήτη του γραφείου να φέρει τα τιμολόγια που αγόρασε τα γραφεία και τα βιβλία που τα καταχώρισε.

   Γίνομαι πάλι έξαλλος και πηγαίνω στον προϊστάμενο και μετά στον Διευθυντή της εφορίας, ζητώντας να μεσολαβήσουν για να κάνουμε την έναρξη γιατί ήδη έχουν περάσει 20 ημέρες και ακόμη ΑΦΜ δεν πήραμε.

   Μέσα στον εκνευρισμό μου ζητάω να μου δώσουν γραπτώς την άρνησή τους και ως δια μαγείας όλα αλλάζουν. 

   Ο υπάλληλος θυμώνει και με ρωτάει εάν αυτό είναι απειλή. Και όταν του λέω ότι δεν πρέπει να φοβάται να μου δώσει γραπτώς την απάντηση, αφού δεν κάνει τίποτε παράνομο γίνεται και αυτός έξαλλος. 

   Τελικά ο προϊστάμενος δίνει την «Σολομώντεια λύση». Αναθέτει τη αυτοψία σε άλλον εφοριακό και μου αφήνει να καταλάβω ότι το γραφείο θα πρέπει να είναι εντελώς άδειο για να μην έχουμε προβλήματα.

   Φεύγω τρέχοντας για το γραφείο, όπου σε μια μικρή σύσκεψη αποφασίζουμε να υποκύψουμε στον παραλογισμό και να πρωταγωνιστήσουμε στην επερχόμενη κωμωδία.

   Πιάνουμε τις καρέκλες, το ντουλαπάκι και την καφετιέρα και τα μεταφέρουμε στην ταράτσα του κτιρίου. Εξαφανίζουμε ακόμη και τις προσωπικές μας κούπες για τον καφέ, μήπως και κατηγορηθούμε για παράνομη λειτουργία καφενείου και αναμένουμε τον εφοριακό.

-8 Ιουνίου: Όλα καλά. Ο εφοριακός έκανε την «σωστή» αυτοψία, και είμαστε έτοιμοι να αποκτήσουμε ΑΦΜ.

   Ξανά στην εφορία με την αυτοψία στα χέρια. Περιμένουμε ως συνήθως μία ωρίτσα στην σειρά και μόλις φτάνουμε στο γκισέ και η υπάλληλος περνά τα στοιχεία μας και τους ΚΑΔ, μας στέλνει για φορολογική ενημερότητα όλων των μελών στον επάνω όροφο.

   Τρέχουμε και με ανακούφιση διαπιστώνουμε ότι δεν υπάρχει ουρά. Δίνουμε τα χαρτιά στον υπάλληλο, ο οποίος όμως μας ενημερώνει ότι θα κάνει ότι μπορεί, αλλά μπορεί και να μην προλάβουμε σήμερα, γιατί η σύνδεση με το δίκτυο είναι τραγικά αργή. Πατάς ένα πλήκτρο και το σύστημα το αντιλαμβάνεται μετά από 10 λεπτά.

   Αναμονή μέχρι αργά το μεσημέρι. Ο υπάλληλος, παρ’ ότι φαίνεται ότι τον έχει παλαβώσει το σύστημα, προσπαθεί μέχρι και μετά τις 14:30 να μας εξυπηρετήσει αλλά τελικά το σύστημα κλείνει για την επομένη.


-9 Ιουνίου: Πρωί – πρωί στην εφορία. Μέσα σε 10 λεπτά τελειώνουμε και αποκτούμε το πολυπόθητο ΑΦΜ.

   Περιέργως ευχαριστούμε θερμά την υπάλληλο και νοιώθουμε δικαιωμένοι. Τώρα μετά από 21 ημέρες περιπετειών και τρέλας, μπορούμε να αγοράσουμε καρέκλες, γραφεία, να παραγγείλουμε τηλέφωνα, να συνδέσουμε το ρεύμα.

Μπράβο μας!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! Αντέξαμε!
 

Για μας τους ανθρώπους της αγοράς με τον κοινό νου, τα πράγματα ήταν και παραμένουν απλά.

Για να λειτουργήσει σωστά αυτό το Δημόσιο χρειάζεται μέσα και παιδεία.

   Χρειάζεται ένα ενιαίο μηχανογραφικό σύστημα, όπου όλοι οι δημόσιοι οργανισμοί θα είναι συνενωμένοι μεταξύ τους σαν υποσυστήματα, θα επικοινωνούν τα δεδομένα και  θα μπορούν να διαχειρίζονται την ενιαία εικόνα του κάθε πολίτη, με ταχύτητα αξιοπιστία και συνέχεια.

   Χρειάζεται όλοι ανεξαρτήτως οι άνθρωποι του δημοσίου να αποκτήσουν εργασιακή παιδεία, επαγγελματικό προσανατολισμό και τακτική αξιολόγηση και στοχοποίηση. 

   Εάν ξεκινήσουμε σήμερα με όραμα και τόλμη ίσως σε 10 χρόνια να δημιουργήσουμε ένα δημόσιο που δεν θα μας κάνει να ντρεπόμαστε, ένα κράτος που δεν θα μας πληγώνει. 

3 σχόλια:

  1. Κι εκεί τελειώσαν όλα??

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Εστω και με καθυστέρηση ωφείλω μία απάντηση.Δυστυχώς τα βάσανα των πολιτών δεν τελειώνουν ποτέ,επειδή το κράτος θεωρεί εκ προοιμίου τον πολίτη απατεώνα και ένοχο.Στο έργο του Κάφκα Η ΔΙΚΗ ο πρωταγωνιστής μαθαίνει ότι είναι ένοχος-χωρις να του εξηγήσουν το γιατί-και τελικά δικάζεται και καταδικάζεται.Αυτό ισχύει για τον Ελληνα πολίτη στην σημερινή Ελλάδα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Απάντηση στο σχόλιο ανωνύμου που διερωτάται εάν "εκεί τελείωσαν όλα??

    Και βέβαια όχι! Μετά την έναρξη, έχουμε πρωταγωνιστήσει σε αντίστοιχες κωμωδίες στο θέατρο του παραλόγου που λέγεται δημόσιο, για να θεωρήσουμε βιβλία, για να ανοίξουμε υποκατάστημα κλπ. Όταν θα "γιάνουν οι πληγές" από τα προηγούμενα, ίσως δημσιοποιήσουμε και αυτά.

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Ο Διαχειριστής δεν υποχρεούται σε απαντήσεις επί των σχολίων. Οι απαντήσεις σε ερωτήματα δίδονται έναντι αμοιβής, όπως αναφέρεται σχετικά στο πάνω μέρος του ιστολογίου στο κουτάκι με το τίτλο ΡΩΤΗΣΤΕ ΜΑΣ.

Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.