τους ιθύνοντες του Υπουργείου Παιδείας.
Αγαπητές κυρίες και κύριοι,
θα θέλαμε να σας γνωστοποιήσουμε τις ανησυχίες μας σχετικά με την εκπαίδευση των παιδιών μας που φοιτούν στα δημοτικά σχολεία όλη της χώρας.
Παίρνοντας σαν δεδομένο, που φαντάζομαι κανείς μας δεν αμφισβητεί, ότι για να λάβουν «σωστή εκπαίδευση-παιδεία» τα σημερινά παιδιά θα πρέπει πέραν των γενικών και ειδικών μαθημάτων, οπωσδήποτε να ασχοληθούν με τον αθλητισμό, «νούς υγιής εν σώματι υγιές», με κάποια μορφή τέχνης, με κάποια ή κάποιες ξένες γλώσσες, πιθανόν με κάποια μορφή εθελοντικής συνεισφοράς και βέβαια οπωσδήποτε να παίξουν, να συναναστραφούν, να επικοινωνήσουν, να χαλαρώσουν, να ονειρευτούν.
Δυστυχώς τα τελευταία χρόνια διαπιστώνουμε καθημερινά με ανησυχία και στεναχώρια, ότι η καθημερινότητα των παιδιών μας κάθε άλλο παρά ευχάριστη είναι.
Καθημερινά τα παιδιά αναγκάζονται να δουλεύουν πολύ περισσότερες ώρες από εμάς. Έξι ώρες σχολείο, 1 – 1 ½ ώρα στο πήγαινε έλα, τουλάχιστον 2,5 - 3 ώρες διάβασμα για το σχολείο, 1 ώρα κατά μέσον όρο αθλητισμό, 1 ώρα κατά μέσον όρο ξένες γλώσσες, 1 ώρα χάζεμα και 10 ώρες ύπνο και ότι περισσεύει για φαγητό, προετοιμασία κλπ. Καμμία ώρα για συναναστροφές και επικοινωνία, καμμία ώρα για παιχνίδι, εκτός και εάν σταθούν τυχερά από κάποια τρύπα του προγράμματος.μ
Αναρωτιόμαστε λοιπόν εάν αυτοί είναι οι σωστοί ρυθμοί για 10χρονα παιδιά, εάν με αυτό τον τρόπο τα προετοιμάζουμε σωστά για το αύριο. Για ένα αύριο γεμάτο πίεση, άγχος, ανασφάλεια. Για ένα αύριο υπηρέτη ενός συστήματος που όσο προοδεύει τόσο πιο απάνθρωπο γίνεται.
Μήπως κάπου κάνουμε λάθος;
Μα πόση ώρα θα πρέπει να ασχολούνται τα παιδιά στο σπίτι για κάθε μάθημα του σχολείου; ¼ ώρας; ½ ώρα; 1 ώρα; 1 ½ ώρα; Και όταν τα μαθήματα για την επομένη είναι 4-5; Πόση ώρα συνολικά; 1,5 ώρα; 2,5 ώρες; 4 ώρες; Παραπάνω;
Μήπως θα έπρεπε να γίνεται όλη η δουλειά στο σχολείο και καθόλου ή ελάχιστα στο σπίτι;
Μήπως θα πρέπει να προστατεύσουμε τα παιδιά μας από το να τα «κάψουμε» από τα 10 τους χρόνια;
Μήπως θα πρέπει να φροντίσουμε όλοι μας να «φτιάξουμε» υγιή και ισορροπημένα παιδιά και όχι απλά μέλη μιας ουτοπικής και καταδικασμένης στην δυστυχία κοινωνίας;
Μήπως, αντί να έχουμε για οδηγό ένα εκπαιδευτικό σύστημα μιας κοινωνίας που έχει αποτύχει και παραπαίει, σπρώχνοντας τα παιδιά μας στην απομόνωση και στην «ακατέργαστη γνώση», αξίζει να φτιάξουμε ένα παιδαγωγικό σύστημα που θα σέβεται τα ίδια τα παιδιά και θα τους μαθαίνει κυρίως να «ζούν» την γνώση μαζί με την ζωή τους;
Εμείς τουλάχιστον κάτι τέτοιο ψάχνουμε. Ένα πιο ανθρώπινο, πιο φυσιολογικό σχολείο. Ένα σχολείο που δεν θα θυσιάζει το μέλλον των παιδιών στον βωμό της δικής του επιτυχίας, ένα σχολείο που θα μεταδίδει ελεγμένη γνώση, αλλά και ηθική και αξίες. Ένα σχολείο που θα σέβεται τα παιδιά και την παιδική ηλικία.
Υπάρχει τέτοιο σχολείο;
Ευάγγελος Θεοδώρου
Σύμβουλος Επιχειρήσεων.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Ο Διαχειριστής δεν υποχρεούται σε απαντήσεις επί των σχολίων. Οι απαντήσεις σε ερωτήματα δίδονται έναντι αμοιβής, όπως αναφέρεται σχετικά στο πάνω μέρος του ιστολογίου στο κουτάκι με το τίτλο ΡΩΤΗΣΤΕ ΜΑΣ.
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.