ΕΧΩ συγκλονιστεί από το γεγονός. Η εικόνα του, όταν μίλαγε στην τηλεόραση, ξεπέρναγε τις χίλιες λέξεις. Ο πόνος της ψυχής του αβάσταχτος. Πολύ μεγαλύτερος από τα εκατό και πλέον κιλά που κουβαλάει στο σαρκίο του. Αν η Ιταλίδα υπουργός Εργασίας έβαλε τα κλάματα μπροστά στην κάμερα, ο Ελληνας υπουργός Οικονομικών με δύο λέξεις τα είπε όλα:
«Νιώθω εξουθενωμένος». Ιδού, λοιπόν, που έρχεται κάποια στιγμή που ακόμα και τα σίδερα λυγίζουν. Οπως λύγισε ο Ευάγγελος Βενιζέλος απέναντι στο τεράστιο βάρος που έχει αναλάβει για τη διάσωση της χώρας. Ο ηρωισμός του εφάμιλλος του Μεγάλου Αλεξάνδρου και του μυθικού Ηρακλή. Μόνος εναντίον όλων των Ευρωπαίων.
Οσο όμως κι αν η πονηριά και η πανουργία του παραπέμπουν σε Οδυσσέα του 21ου αιώνα, οι αντοχές του έφτασαν στα όριά τους. Το «πολιτικό ζώον» που ακούει στο όνομα Ευάγγελος Βενιζέλος κατέρρευσε. Είναι έτοιμος να παραδώσει το χαρτοφυλάκιό του. Σαν δεύτερος Ιησούς Χριστός πάνω στον σταυρό του μαρτυρίου απευθύνεται στον Λουκά Παπαδήμο και του λέει:
«Παρελθέτω απ' εμού το ποτήριον τούτο. Δεν αντέχω μόνος μου το βάρος της εκτέλεσης του προϋπολογισμού». Κι όχι βέβαια ότι τον έπιασε ο πόνος για μισθωτούς και συνταξιούχους. Την πάρτη του κοιτάζει ο Ευάγγελος. Η κούρσα διαδοχής στο ΠΑΣΟΚ έχει ήδη ανοίξει.
Πώς θα διεκδικήσει την αρχηγεία έτσι κι έχει στην πλάτη του τα επόμενα μέτρα; Μια μπουκιά θα τον κάνει ο Λοβέρδος. Δηλώνει λοιπόν εξουθενωμένος κι είναι έτοιμος να την κάνει λος πούλος. Κι αν είναι όμως εξουθενωμένος ο Βενιζέλος με βιβλιάριο καταθέσεων που ξεπερνάει τα τρία εκατομμύρια γιούρο, πώς πρέπει να αισθάνονται οι ένα εκατομμύριο άνεργοι; Αν είναι εξουθενωμένος ο Βενιζέλος, τι να πει ο κοσμάκης που τον βομβαρδίζουν με το ένα χαράτσι μετά το άλλο; Αν είναι εξουθενωμένος ο Βενιζέλος που απειλεί ότι θα κόψει το ρεύμα, τι να πούνε αυτοί που δεν έχουν να πληρώσουνε;
Πόσο θρασύς δηλαδή πρέπει να είσαι για να φτύνεις δέκα εκατομμύρια κατάμουτρα; Πόσο υποκριτής πρέπει να είσαι για να τους κοροϊδεύεις μ' αυτόν τον τρόπο; Σαν να συλλάβουνε δηλαδή αύριο έναν βιαστή και να βγει και να πει «σας παρακαλώ, αφήστε με να ξεκουραστώ. Είμαι εξουθενωμένος. Ολη τη νύχτα την πήδαγα. Δεν αντέχω άλλο».
Ετσι κι ο Βενιζέλος. Εχει εξουθενωθεί να «πηδάει» τον ελληνικό λαό. Οχι τώρα. Οσα χρόνια είναι υπουργός. Κι όταν υπήρχανε λεφτά και τα σκόρπαγε και τώρα που δεν υπάρχουνε και τα μαζεύει. Σε άλλους τα έδινε όμως κι από άλλους τα παίρνει τώρα. Σε άλλους χάριζε χρέη, σε άλλους βάζει φόρους τώρα. Θέμα σύλληψης του Βενιζέλου, βέβαια, ή άλλων πολιτικών για ομαδικό βιασμό 10 εκατομμυρίων Ελλήνων δεν υφίσταται. Ο ίδιος είναι, άλλωστε, που έχει φτιάξει τον νόμο περί ευθύνης υπουργών. Εχει προνοήσει περί τούτου. Το θέμα είναι αν θα νιώσει εξουθενωμένος ο ελληνικός λαός με το να συνεχίζει να ψηφίζει Βενιζέλους. Χαίρετε.
Η βλακεία είναι ανίκητη
ΤΟ ότι δεν έχω περί πολλού το σινάφι μου, βρίσκω τον τρόπο και το λέω συχνά. Αλλο όμως οι μεμονωμένες περιπτώσεις κι άλλο μια ομαδική ψηφοφορία. Αλλο το ατομικό λάθος κι άλλο το αποτέλεσμα της κάλπης. Που έβγαλε καλύτερο προπονητή για το 2011 τον Φερνάντο Σάντος. Οταν την ίδια χρονιά κάποιος Μορφέσης πήρε με τη γυναικεία ομάδα του πόλο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα. Το πρώτο στην ιστορία του ελληνικού αθλητισμού σε ομαδικό άθλημα. Οι Ελληνες αθλητικοί συντάκτες, όμως, ψήφισαν Σάντος δαγκωτό.
Επειδή πήρε το κουραδόκαστρο. Αυτή είναι η αντιστοιχία της πρωτιάς στον όμιλο και της πρόκρισης στο Euro σε σχέση με πρωτιά σε Παγκόσμιο Πρωτάθλημα. Ψηφοφορία με κριτήρια επιλογής του προηγούμενου αιώνα. Το 1980 δηλαδή όταν η εθνική ομάδα του Αλκέτα Παναγούλια είχε προκριθεί για πρώτη φορά στα τελικά του Κυπέλλου Εθνών (όπως λέγανε τότε το Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα) της Ρώμης.
Κι όταν μάλιστα αυτή η ομάδα το 2004 όχι μόνο πήγε στο Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα, αλλά το κατέκτησε κιόλας. Και ξαναπήγε και το 2008. Αν βγάζεις λοιπόν τον Σάντος καλύτερο προπονητή επειδή προκρίθηκε στα τελικά της Πολωνίας, τον Ρεχάγκελ πρέπει να του κάνουνε άγαλμα και να το βάλουνε στη θέση του Αγνώστου Στρατιώτη. Ιδού, λοιπόν, το πώς επιβεβαιώνεται και μέσω της κάλπης ότι η βλακεία είναι ανίκητη.
Οι μαυραγορίτες είναι ξανά εδώ
ΚΑΘΕ εποχή έχει και τις μπίζνες της. Τη δεκαετία του '80 ήταν τα βιντεοκλάμπ. Σε κάθε τετράγωνο κι από ένα κι όλα κάνανε χρυσές δουλειές. Το 2000 ήταν οι χρηματιστηριακές εταιρείες. Οσο μεγάλωνε η φούσκα της Σοφοκλέους τόσο πιο πολλές χρηματιστηριακές ανοίγανε. Τώρα με το μνημόνιο φυτρώνουνε σαν μανιτάρια τα ανταλλακτήρια χρυσού.
Σαράφης και αργυραμοιβός είναι το επάγγελμα του παρόντος. Κι όχι μόνο στο κέντρο της Αθήνας, που υπήρχανε παραδοσιακά, αλλά και στις γειτονιές. Και με έντονη τη διαφημιστική καμπάνια. Οχι μόνο με φέιγ βολάν αλλά και με τηλεοπτικά σποτ: «Εμείς κάνουμε τις καλύτερες ανταλλαγές. Οχι στην αξία χρυσού, αλλά στην αξία σήματος». Ετσι πάει. Με την πείνα που έχει πέσει λόγω κρίσης επανέρχονται οι μαυραγορίτες της Κατοχής.
Οπως τότε δίνανε λίρες και κοσμήματα για ντενεκέδες λάδι, έτσι τώρα τα δίνουνε για μετρητά. Δίκιο είχε αυτός ο υπουργός Επικρατείας του Παπαδήμου, ο Σταυρόπουλος, που είπε χθες «είμαστε πολεμική κυβέρνηση». Οι μαυραγορίτες είναι ξανά εδώ ύστερα από 70 χρόνια.
Πηγή: http://www.sentragoal.gr/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Ο Διαχειριστής δεν υποχρεούται σε απαντήσεις επί των σχολίων. Οι απαντήσεις σε ερωτήματα δίδονται έναντι αμοιβής, όπως αναφέρεται σχετικά στο πάνω μέρος του ιστολογίου στο κουτάκι με το τίτλο ΡΩΤΗΣΤΕ ΜΑΣ.
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.