Τέρας του Φράγκενστάιν

Ήθελα να φαντάζωμαι την Ελλάδα σαν ένα, ενιαίο οργανισμό —ζητούσα μήπως κάτι το παράλογο ή αφύσικο;—άλλα βλέπω ένα συνονθύλευμα,του όποιου τα μέρη δεν αποτελούν οργανικά μέλη του. Βλέπω ένα τέρας με ανομοιογενή σωματική κατασκευή. Μου θυμίζει κάποιες κινηματογραφικές ταινίες, πού εκινούντο ταυτόχρονα στους χώρους των λαϊκών θρύλων και της επιστημονικής φαντασίας, και παρουσίαζαν ένα ήρωα-κατασκεύασμα του εργαστηρίου ενός διεστραμμένου δόκτορος,πού το σώμα του αποτελούσε συρραφή μελών κομμένων από διάφορα «φρέσκα» πτώματα.

Δέν ξέρω —ή μάλλον ξέρω,αλλά αυτό δεν είναι του παρόντος— ποιος είναι ο νοσηρός «δημιουργός» που στο σκοτεινό άντρο του συνέθεσε αυτόν τον αποτρόπαιο τεχνητό «οργανισμό». Είναι όμως φανερό,ότι η ανόμοια προέλευση των μελών του κάνει αδύνατη την οργανική λειτουργικότητά του.

Τα χέρια πού ελήφθησαν από το σώμα ενός αριστοτέχνη πορτοφολά δέν εκτελούν τις εντολές ενός εγκεφάλου πού αφαιρέθηκε από το κρανίο μιας μεγαλοφυΐας. Και τα πόδια ενός δρομέως-θύματος ατυχήματος παραπατούν, όταν τα κινή ή πυριφλεγής επιθυμία της καρδιάς ενός αυτοκτονήσαντος ποιητού.

Ό τερατώδης «οργανισμός» δέν μπορεί να αυτοσυντηρηθή και αυτοελεγχθή. Τοξίνες αναπτύσσονται ως συνέπεια της σωματικής δυσλειτουργίας, και οι μηχανισμοί αυτοκαθάρσεως ελλείπουν. Ιοί εισβάλλουν στον αδρανούντα εγκέφαλο, και οι μηχανισμοί ανοσίας είναι ανενεργοί. Φρικτοί πόνοι και σπασμώδεις δονήσεις διατρέχουν και αναστατώνουν τα ετερόκλητα μέλη.

Τα «ήθη» του τέρατος είναι άγνωστα. Είναι πιθανόν ότι μπορεί να στραφή εναντίον οιουδήποτε: εναντίον τον εαυτού του ή εναντίον του εγκληματία «δημιουργού» του.

Α.I.Λάμπρου

Τα παραπάνω γράφτηκαν από τον αρθρογράφο,στο περιοδικό ΔΑΥΛΟΣ,τον Ιούνιου του 1989.

Σήμερα όχι μόνο δεν έχει αλλάξει τίποτα,αλλά το τέρας έχει γιγαντωθεί και εξαγριωθεί.'Ολα δείχνουν πώς το τέρας θα επιδιώξει τον θάνατο του δημιουργού του ,πριν οδηγηθεί στην αυτοκτονία,όπως  έγραψε η Μαίρη Σέλλευ στο υπέροχο και βαθύτατα φιλοσοφικό βιβλίο της "ΦΡΑΓKΕΝΣΤΑΙΝ".